چهره ها 4 (میرحسین)
میرحسین را به خاطر نام فتنه گرش انتخاب نکرده ام. او هنرمندیست که به تازگی پا در راه رستگاری ابدی نهاده است. آرام است اما هنر او این است که با کلام زیبایش آرامش را از بستر دیگران بگیرد. کم حرف است اما حرف های کمش معناهای بسیاری در خود دارند اگر درک داشته باشیم. بیانیه های او شعرهای او هستند. گاهی می خواند و گاهی هم نه. از هیچکس به غیر از طفل درونش خط نمی گیرد. گاهی روی موزائیک های ظریف سرنوشت که گام برمی دارد صدای شکستن احساسات دیگران را می توان شنید.
من نه کریستف کلمب هستم نه کاشف الشعرا اما میرحسین نونچی دانشجوی ترم سوم مترجمی زبان انگلیسی جدیدترین کشف من است که اگر به انگلیسی هم به اندازه شعر اهمیت می داد من او را خیلی بیشتر از الان دوست می داشتم. حالا در حین این که شما پاراگراف اول را دوباره خوانی می کنید من چند شعر از او را در زیر می آورم:
برای مسیحا:
شاید احوال مسیحاست پر از حالت یار که مسیح است مزین به عمود خط یار
می شود گفت که تفسیر الف این باشد نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
****************
برای پدر مسیحا:
معنی "آ"ی الفبای تورا می فهمم خنده دائم لبهای تو را می فهمم
گام هایت ضربان دل بی تاب من است چارشنبه تپش پای تو را می فهمم
گرچه گهگاه گره خورده سگرمات به هم روح از مهر سراپای تو را می فهمم
اهل بوشهری و پرمهری و اختی به قلم لهجه گرم قلم های تو را می فهمم
دیریازود"معمای" تو حل خواهد شد حکمت قندکم و چای تو را می فهمم
نفسم حبس نگاهیست که از چشم تو خاست نفس ناب مسیحای تو را می فهمم
همچو طاووس خرامان زرهم می گذری بعدها نقش قدمهای تورا می فهمم
*************
عاشورا
و غروب است و خورشید و پلکش سنگین و غم و حسرت بغضیست که حفظش سنگین
کاروان اندک و بی هلهله اما بیدار لشکری غوطه ور خواب و طلسمش سنگین
زهرجهل از دهن خنجر کوفیست چکان کوله باریست زپستی پس اسمش سنگین
نفس زینبیش مصلحت آنست که حبس ضربه حیدریش، صبر، به وقتش سنگین
کمرش خم و دلش خون و خیالش آشوب از غم حادثه لبریز و نبضش سنگین
به نگاهی غضبی کرد به چشمان فلک کرد از او گله ای ساده و فهمش سنگین
"عاقبت بگذرد ایام حرامت، بگذار" روزگار این غلطت هست جوابش سنگین
*******************
استاد دولوی دل ما آس شده جویست به اشعار من حساس شده
ما چند غزل سروده ایم و گویی در چشم همه واحد ما پاس شده
******************
دلم به بندو به زندان توست باورکن رهامکن که پریشان توست باور کن
هنوز از گذر هفته ام نرفته ای و دلم به تتنگی چشمان توست باور کن
****************
چون خبر دادند در راهست یارمهوشم از سحرگاهان قلم برچشم کاغذ می کشم
یاریم ده دست و پایم گم نگرددچونکه من از خجالت قایقی در موج های سرکشم
وقتی از او می شود ذهنم پروازغیر،پوچ گاه می پرسم زخود هوشیار،مستم،یا غشم؟
در خم ابروی او خوش قامتان خم می شوند من خراب و خواب آن ابروکج لیلی وشم
رسم پتک و کوره و آهنگری در چشم اوست یا که در مهرش به آبم می زند یا آتشم؟
آه اگر قصدم کند یک غمزه مهمانش کنم "تا قیامت ناز قد و قامتش" را می کشم